Bu filmi muhakkak şimdiye kadar izlemişsiniz ya da duymuşsunuzdur. Ancak ben yine de anlatayım. Nereden başlanır bilmiyorum. Filmin müzikleri ayrı bir olay zaten. Hikayenin biyografi oluşu ve sondaki fotoğraf karesi bana filmi unutturmayan en önemli özellikler olabilir. Bir genç yine bir şeylerin peşinden koşuyor ama bu kez farklı. Bu kez, belli bir şey yok ancak bir sürükleniş var ki hikaye zaten orada başlıyor. Bir zorluğa aşık olduğunuzu düşünün. Tabiatı en hırçın haliyle sevip onunla mücadele ediyorsunuz. En sonunda ise korkularınızla barıştığınızda ve savaşmayı bıraktığınızda sizi içine hapsediyor. Yine de yazdığınız ve yaşadığınız hayat okunası ve izlenesi bir şeye dönüşüyor. Filmi izlediğinizde Christopher en sevdiğiniz karakterlerden biri olacaktır. Gerçek bir insana ne kadar karakter diyebiliriz bilmiyorum ama hala izlemediyseniz bu gece film listenizi buna ayırın.

Dave diğer karakterlerimizden biraz daha farklı. Her genç süper kahramanlara hayran olur, onlar gibi olmak ister ancak en fazla cosplay yaparak kendini onların yerine koyar. Ne var ki Dave, kafaya süper kahraman olma işini koyuyor ve gerçekten de oluyor! Ancak her hayal kötü yanlarını, olumsuzluklarını görmediğimiz sürece pürüzsüzdür. Karakterimiz, süper kahraman olmanın o kadar da mükemmel olmadığını fark ediyor, üstüne bir de sevdiği kıza geri alması zor yalanlar söylüyor. İşin kısacası serim-düğüm-çözüm süreçlerinden oluşan tipik bir çizgi roman uyarlaması. Film sizi ortalara doğru biraz sıkabilir ancak ikincisi çekildiğine göre beğenilmiş belli ki.

Çoğu yazar, iyi bir kitabın ardından yazınsal bir boşluğa düşer. İkinci bir kitabı yazmak için arayışa girer. Calvin karakterini de yazmak için ilham arayan bir genç olarak görüyoruz. Ancak hayatında ters giden şeyin ilham bulamamaktan daha çok, aşka olan saplantısı olduğunu fark ediyor. Psikologunun tavsiyesiyle hayalindeki kadını yaratan Calvin’in şaşkınlığını, duruma alışmasını, tadını çıkarmasını ve en sonunda çöküşüne şahit oluyoruz. Paul Duno’yu her filminde olduğu gibi efendi aile çocuğu olarak yine görsek de bundan sıkılmak mümkün değil. İzleyebileceğiniz en akıcı, eğlenceli, romantik ve dramı tam yerinde olan filmlerden.

Her ne kadar puanı listenin aşağısında kalsa da başrollerde Jesse Eisberg ve Kristen Stewart olduğu için torpil geçebileceğim bir film. İkilinin bundan sonra iki filmi daha oldu, yani uyumlu bir çiftler. Zaten Jesse’nin çoğu filmde size, sanki aynı karakteri izliyormuşsunuz gibi hissettiren bir havası var. Yine hayali için parasını kendi kazanmaya çalışan, işe giren ve işe girdiği yerdeki kıza aşık olan bir tip. Yine bizden, yine içten.

Lisenin tek kız ismi Juno. Tam anlamıyla ergenliğini eğlenceli bir şekilde geçiren, kendine has bir kız Juno. Ellen Page’in minikliği karakterle bir bütün olmuş, sevmemek mümkün değil. Nasıl bir durumun içinde olursa olsun iyi yanları görebilen ve her ergenin yaşadığı çıkmazlardan geçen bir genç kız. Erkek karakterin de yine Micheal Cera olduğunu söylersem sizi nasıl bir filmin beklediğini anlarsınız zaten. Boş zamanda izlenebilecek çerezlik bir film.

Çizgi romandan uyarlama oluşu, absürtlüğü, eğlenceli ve değişik bir sinematik evreniyle akılda kalan bir film olduğu kesin. Çizgi romanını okuyup izleyen bir kesimdenseniz filmi zaten seversiniz. Ancak benim gibi Scott Pilgrim’i filmde tanısanız bile, ilk beş dakikada dahi Micheal Cera’nın kendine has o masum suratı ve doğal komikliği sizi karaktere bağlayacaktır zaten. Sevdiği kızın kalbini kazanmak için eski sevgilileriyle kelimenin tam manasıyla savaşan bir çocukcağız, Scott. Biz de her ne kadar Scott gibi olmasa da aynı durumla günlük hayatta karşılaşıyoruz. Bu da karakteri bize bağlayan en önemli özelliklerden biri olabilir. Sürprizlerden biri de, söylemeden geçemeyeceğim, Chris Evans’ı da filmin içinde çok eğlenceli bir şekilde görmek mümkün. Bir bakın derim.