Onu ilk tanıdığımda, aynı mahallede oturduğumuz dışında bir ortak noktamız yoktu. Bizim arka sokakta oturuyormuş. KRT'de program yapıyormuş. Yahu ben kralına yol vermişim, soytarısısla mı uğraşayım diyerek, ulusal kanalları bile takip etmezken, istemsizce KRT'deki programlarına göz attım. Ancak öyle şaşırdım ki, hemen ertesi günü tanıştım ve güzel de bir röportaj yaptım. Sanırım onu ilk keşfedenlerden birisiydim. Sonra arkadaş olduk, dost olduk... Geleceğinden çok umutlu olduğumu ve onu NTV'lerde CNN Türk'lerde izlerken hayal ettiğimi falan anlattım. Sıkı çocuk... Dışarıda çok kez buluştuk. O Kanlıca Sahili' nin dili olsa da anlatsa...

Sonra bir ara koptuk. Çok fazla yükseldi. Sosyal medyada fenomen oldu falan... Dedim şöhretin tadını çıkarsın... 1 kere işe giderken beni Kavacık' a bıraktı, sağolsun. Onun dışında uzaktık.

Sonra duydum HalkTV'de... İzledim de birkaç programını... Metin Uca falan... Fena değildi...

Ama arkadaşlığı 10 numara olmasa da programcılığı da çok yerinde saymış gibiydi...

Çağlar... Ruhunu kaybetme be oğlum... Bin kere dedik, bir tabak çorba yap da gel evime... Senin ev kalabalık, ben yalnızım; biliyorsun. Gel de seni daha büyük yerlere hazırlayayım.

Sana olan inancımın üstüne turp sıkma...

Gel anlat bakalım, neden HalkTV'den ayrıldın? Yılmaz Özdil mi bir şey dedi? Gel dedikodu yapalım. Söz, burada çok ayrıntılı yazmam, azıcık anlatırım 😀