Eski filmleri izlerken her zaman aklıma gelen bir düşünce var. Neden o filmlerdeki duygu bugün izlediğimiz hiç bir film veya dizide yok?
Yeşilçam filmlerinin jönlerine bakıyorsun Cüneyt Arkın, Kadir İnanır, Tarık Akan vs vs... Liste uzar gider. Bu adamların hiç biri süper tiyatrocu falan değil. Ama onları duyguyu en iyi şekilde vermeye iten şey neydi?
Bugünün başrollerine geldiğimizde ise, asla jön denilecek adam yok. Hadi 1-2 isim var diyelim. Kenan İmirzalioğlu, Kıvanç Tatlıtuğ. Bitti.
Piyasaya Malkoçoğlu gibi bir film çıksa oynayacak adam yok resmen. Bugün jön diye sayılan isimlerin hepsi mankenden bozma garip adamlar. Yapabilecekleri en fazla rol bu kadar. Verebilecekleri en fazla duygu bu kadar. Bundan 30 yıl sonra hiç birinin dizisi veya filmi televizyonda verilmeyecek belki de. Verilse bile izleneceğini düşünmüyorum.
Çoğu isim şimdiden piyasada sönmeye başladı bile. Hani jönlerdi?
Bence en önemli fark maddiyat. Bugün oyuncuların çoğu maddi açıdan iyi paralar kazandıkları için 'katlanmak' zorunda kalıyolar. Fakat eskiler bu işi aşkla yapıyormuş. Fark bu olabilir
Bunun sebebi nostaljiye fazla anlam yüklememiz olabilir. Ben şu an izlediğimiz filmleri asla eskilere değişmem. Eskilerde renk bile yok be
O zaman imkanlar kısıtlyıdı. Şimdi rol yapamayanı bile en kral oyuncu gibi gösteriyosun. Geçmişte kendinden bişeyler katmak zorundaydın
Bence şimdiki oyuncularımızın da eksik kalır yanı yok. Dünyaya açılan yapımlarımız bile var. Hep kötüyü görmemek lazım
Yapımcı firmalar
Rastgele Kişi
